Një enë Petri është një enë e cekët, cilindrike, transparente dhe zakonisht sterile që përdoret në laboratorë për kultivimin e mikroorganizmave, siç janë bakteret, kërpudhat ose organizma të tjerë të vegjël. Ajo është emëruar sipas shpikësit të saj, Julius Richard Petri. Një enë Petri zakonisht është bërë prej qelqi ose plastike transparente, dhe kapaku i saj është më i madh në diametër dhe pak konveks, duke lejuar vendosjen e lehtë të enëve të shumta. Kapaku parandalon ndotjen, ndërsa lejon ende rrjedhjen e mjaftueshme të ajrit. Enët Petri janë të mbushura me një medium ushqyes, siç është agari, i cili siguron një mjedis mbështetës për rritjen e mikroorganizmave. Agari ushqyes, për shembull, përmban një përzierje lëndësh ushqyese, duke përfshirë karbohidratet, proteinat dhe elementë të tjerë thelbësorë të nevojshëm për rritjen mikrobike. Shkencëtarët përdorin enët e Petrit për një sërë qëllimesh, duke përfshirë: Kultivimin e mikroorganizmave: Enët e Petrit u lejojnë shkencëtarëve të kultivojnë dhe të rrisin mikroorganizma të ndryshëm, të cilët mund të vëzhgohen individualisht ose të studiohen kolektivisht. Izolimi i mikroorganizmave: Duke vendosur një mostër në një enë Petri, kolonitë individuale të mikroorganizmave mund të izolohen dhe studiohen veçmas. Testimi i ndjeshmërisë ndaj antibiotikëve: Me përdorimin e disqeve të impregnuara me antibiotikë, shkencëtarët mund të përcaktojnë efektivitetin e antibiotikëve kundër mikroorganizmave specifikë duke vëzhguar zonat e frenimit që rrethojnë disqet. Monitorimi mjedisor: Enët e Petrit mund të përdoren për të mbledhur mostra ajri ose sipërfaqësore për të përcaktuar praninë e mikroorganizmave në një mjedis të caktuar. Enët e Petrit janë një mjet themelor në laboratorët e mikrobiologjisë, duke ndihmuar në kërkimin, diagnozën dhe studimin e mikroorganizmave.
